Page 5 - ข่าวรามคำแหง ปีที่ 48 ฉบับที่ 24 วันที่ 24 - 30 กันยายน 2561
P. 5

ข่าวรามคำาแหง
          วันที่ ๒๕ - ๓๑ มกราคม ๒๕๕๙
          วันที่ ๒๔ - ๓๐ กันยายน ๒๕๖๑                             ข่าวรามคำาแหง                                                               ๕ ๕


                    เศรษฐศาสตร์ 101




            รศ.อสัมภินพงศ์  ฉัตราคม                           คณะเศรษฐศาสตร์


                           ตอน  ค้าไม่เสรี (1)                                  เครื่องปรุง (ตอนที่ ๓)                          (ซา หวิ)



                 ในช่วงนี้ถ้าจะถามว่าข่าวเกี่ยวกับเศรษฐกิจระหว่างประเทศเรื่องไหน  ผศ.ดร.สรตี  ปรีชาปัญญากุล                       คณะมนุษยศาสตร์
           ที่มาแรงที่สุด หนึ่งในคำาตอบคงหนีไม่พ้นเรื่องสงครามการค้าที่สหรัฐอเมริกา      ในห้องครัว เราจะพบเครื่องปรุงต่าง ๆ ที่ใช้ประกอบอาหารมากมาย

           สมัยประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์ เที่ยวก่อเอาไว้ทั่วโดยเฉพาะกับจีน สหภาพยุโรป   ครั้งที่ผ่านมาได้นำาเสนอ  นำ้าตาล  นำ้าปลา  ซอสมะเขือเทศ  ซอสพริก  และ
           และแม้แต่ในกลุ่มเขตการค้าเสรีอเมริกาเหนือ  (NAFTA)  ด้วยกันคือแคนาดา  ซอสถั่วเหลืองไปแล้ว ในครั้งนี้จะแนะนำาให้รู้จักเครื่องปรุงอีก 2 ชนิด คือ

           และเม็กซิโกก็ยังไม่เว้น เรื่องนี้นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักซึ่งมีแนวคิดอ้างอิง                 (หมวย)                เกลือ
           ย้อนหลังไปถึงนักเศรษฐศาสตร์สำานักคลาสสิกเช่น Adam Smith หรือ David                          (เอิ๊ท)               พริก

           Ricardo ย่อมไม่เห็นด้วยแน่เพราะขัดกับหลักการค้าเสรี แต่ถ้าถามว่ามีแนวคิด                          (หมวย) เกลือ
           ทางเศรษฐศาสตร์อะไรที่หนุนปฏิบัติการของทรัมป์อยู่หรือไม่ ก็ตอบว่ามี         เกลือที่ใช้ในประเทศเวียดนาม  มักจะเป็นเกลือจากทะเล  ซึ่งสามารถ

           เหมือนกันครับได้แก่หลักพาณิชย์นิยม (Mercantilism) ซึ่งในยุคหลัง ๆ เรียกกันว่า   ผลิตได้จำานวนมาก เนื่องจากประเทศเวียดนามมีที่ตั้งติดกับทะเล ในบทความ
           เป็นแนวคิดของพวก  Protectionism  ที่บางคนแปลไว้ว่าลัทธิคุ้มครองการค้า  กล่าวถึงการใช้เกลือของคนเวียดนามในปัจจุบันว่า

           โดยที่มาของคำาว่า Protect ที่แปลว่าปกป้องหรือคุ้มครองนั้นก็เพราะแนวคิดนี้
           ต้องการคุ้มครองผู้ผลิตภายในประเทศจากการแข่งขันภายนอกนั่นเอง                (ไหง่ ไน หมวย งเวียน เจิ๊ต คง ก่อน ธง สุ่ง เหนือ เหงื่อย ตา จเหวียน

                 ความจริงทรัมป์ไม่ใช่นักการเมืองอเมริกันคนแรกที่ไม่เห็นด้วยกับการค้าเสรี   ซาง สุ่ง หมวย อี โอ๊ต โหวน ก๊อ เหล่ย เฮิน จอ ซึก แคว)
           เพราะตั้งแต่สหรัฐอเมริกาเพิ่งได้รับเอกราชใหม่ ๆ รัฐมนตรีคลังคนแรกคือ       วันนี้ เกลือบริสุทธิ์จะไม่นิยมใช้อีกต่อไปพวกเขาเปลี่ยนเป็นเกลือเสริมไอโอดีน

           อเล็กซานเดอร์  แฮมิลตัน  ก็มีแนวคิดต่อต้านการค้าเสรีมาแล้ว  เพราะในขณะนั้น   ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพ
           แม้ว่าสหรัฐฯ จะได้รับเอกราชทางการเมืองการปกครองจากอังกฤษมาเรียบร้อย        มีนำ้าจิ้มอีกชนิดหนึ่ง เรียกว่า       (หมวย เอิ๊ต ซัญ) เป็นนำ้าจิ้ม

           แต่ก็ยังเปรียบเสมือนเป็นอาณานิคมทางเศรษฐกิจของอังกฤษอยู่นั่นเอง      อาหารทะเลโดยเฉพาะ มีส่วนประกอบของเกลือ พริกสีเขียว กระเทียม และมะนาว
           เนื่องจากสหรัฐฯ ขาดดุลการค้ากับอังกฤษจำานวนมหาศาลทุกปีและแถมยัง

           ต้องพึ่งพาการลงทุนจากนักลงทุนชาวอังกฤษเป็นจำานวนมาก  อ้อ..ต้องไม่ลืมว่า
           ขณะนั้นสหรัฐฯ ยังเป็นประเทศเกษตรกรรมระดับด้อยพัฒนาอยู่นะครับ               (หมวย เอิ๊ต ซัญ หล่า ดัก สาน โน้ย เตี๊ยง กั๋ว ญา จาง เดอก สุ่ง เด๋ เจิ๊ม

           ทางแก้การขาดดุลการค้าตามแนวคิดของแฮมิลตันจึงเหมือนกับทรัมป์ก็คือ     เหวย หาย สาน แส ต่าว เนน เฮือง หวิ ดัก จึง)
           ต้องขึ้นภาษีขาเข้า(tariff)สินค้าจากอังกฤษและพยายามพัฒนาการผลิตสินค้า       หมวยเอิ๊ตซัญ เป็นผลิตภัณฑ์ที่มีชื่อเสียงของญาจาง ใช้สำาหรับจิ้มอาหารทะเล

           ที่เคยนำาเข้านั้นขึ้นเองในประเทศ  ซึ่งก็ไม่ต่างจากที่ทรัมป์แนะนำาให้ผู้ผลิต   เพื่อทำาให้รสชาติดียิ่งขึ้น      (หมวย อัน)
                                                                                      เราเรียกเกลือชนิดที่กล่าวถึงว่า

           มอเตอร์ไซค์ฮาร์ลี่ เดวิดสันและบริษัทแอปเปิลผู้ผลิตไอโฟนหันมาลงทุนผลิต  (หมวย เอิ๊ต ซัญ) หากมีคำาขยายที่เปลี่ยนไป วัตถุประสงค์ในการใช้เกลือนั้นก็
           ในสหรัฐฯ ดีกว่าจะไปตั้งโรงงานผลิตอยู่นอกประเทศนั่นเอง                จะเปลี่ยนไปด้วย เช่น        (หมวย ตั๊ม) เกลืออาบนำ้า
                 เพราะอะไรการขึ้นภาษีขาเข้าหรือที่เรียกกันว่ากำาแพงภาษีจึงมีความสำาคัญ

           คำาตอบก็คือการเสียภาษีขาเข้าในอัตราสูงจะทำาให้สินค้าที่นำาเข้าไม่มีความได้เปรียบ
           เหนือสินค้าที่ผลิตขึ้นภายในประเทศอีกต่อไป หรืออย่างน้อยความได้เปรียบนั้น      (ก๊อ เถ น้อย หนือ ฮว่าง คลีโอพัตรา หล่า เหงื่อย สาง ต่าว ซา สปา หว่า

           ก็จะลดลงมาก ซึ่งความได้เปรียบของผู้ผลิตจากอังกฤษในตอนนั้นก็คือประสิทธิภาพ  กุ๊ง หล่า เหงื่อย เดิ่ว เตียน สือ สุ่ง หมวย เด๋ ตั๊ม)
           การผลิตที่เกิดจากกระบวนการผลิตและเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดในยุคนั้น        อาจกล่าวได้ว่า พระนางคลีโอพัตราเป็นผู้สร้างสปาและเป็นคนแรกที่ใช้

           เนื่องจากเป็นประเทศที่มีความก้าวหน้าทางอุตสาหกรรมยิ่งกว่าชาติอื่น นอกจากนั้น  เกลือสำาหรับอาบนำ้า
           การที่อังกฤษมีอาณานิคมอยู่เกือบทั่วโลกก็ทำาให้มีแหล่งวัตถุดิบอยู่มากมาย      นอกจากนี้เราอาจได้ยินคำาว่า     (กอน หมวย)  ถ้ามีคำาว่า

           ที่สามารถหาซื้อได้ด้วยราคาถูกด้วย                                    นำาหน้า นั้นหมายความว่าเป็นสัตว์ชนิดหนึ่ง หมายถึง ยุง
                 อย่างไรก็ตาม  แนวคิดของแฮมิลตันไม่ได้ถูกนำามาใช้แม้ว่าเขาจะเป็น      อีกคำาหนึ่งที่จะนำาเสนอในวันนี้คือคำาว่า

           ถึงรัฐมนตรีคลังและถูกนับเป็นหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งประเทศสหรัฐฯ ขึ้นมาก็ตาม                          (เอิ๊ท)  พริก
                                                                                      เราได้ยินคำานี้ไปบ้างแล้ว  เช่นจากซอสพริก
           ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะเสียงคัดค้านอย่างหนาแน่นจาก ส.ส.ที่มาจากเขตใต้ของสหรัฐฯ     ในครั้งก่อน และ    (ม้วย เอิ๊ต ซัญ) เมื่อสักครู่นี้    (เตือง  เอิ๊ต)

           โดยเหตุผลของผู้คัดค้านก็คือความกลัวจะเกิดสงครามการค้า เนื่องจากถ้าสหรัฐฯ      มีคำากล่าวว่า
           ขึ้นภาษีสินค้านำาเข้า ฝ่ายอังกฤษก็คงไม่งอมืองอเท้าอยู่เฉย ๆ แน่ และจะต้อง

           ตอบโต้ด้วยการขึ้นภาษีสินค้าที่นำาเข้าจากสหรัฐฯ เช่นกัน (ในปัจจุบันจีนก็ตอบโต้
           ด้วยวิธีนี้)  ปัญหาจะเกิดกับเศรษฐกิจของเขตใต้ซึ่งมั่งคั่งได้เพราะการส่งออกฝ้าย     (เอิ๊ต ก๊อ สา จิ ซิญ เสือง กาว ก๊อ ขา นัง เจื๋อ เบ่ญ ตุย เหว่ย อัน เอิ๊ต กว๊า

           เป็นวัตถุดิบแก่อุตสาหกรรมทอผ้าของอังกฤษ ถ้าอังกฤษตั้งกำาแพงภาษีฝ้าย  เหญี่ยว แส คง ก๊อ เหล่ย จอ ซึก แคว)
           จากสหรัฐฯ เมื่อไหร่ ธุรกิจการปลูกฝ้ายซึ่งเป็นหัวใจสำาคัญของเศรษฐกิจเขตใต้     พริกมีคุณค่าทางโภชนาการสูง มีคุณสมบัติในการรักษา แม้จะเป็นเช่นนั้น

           ต้องล่มจมแน่ ๆ                                      (อ่านต่อหน้า 9)  การกินพริกมากเกินไปจะไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพ
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10